چندروز پیش یکی از دانش آموزانم به من پیام داد:

« چرا اینقدر به دانش آموزانتون عشق می ورزید؟شما که نمی تونید همشونو با هم به یک اندازه دوست داشته باشید؟»

جواب دادم:

«یک مادر همه ی بچّه هاش را به یک اندازه دوست داره»

او نوشت:   « خودتون می گویید مادر،نه معلّم»

.

.

.

و من در بهت عجیبی فرو رفتم وهنوز در این ابهام به سوگ نشسته ام...........

/////چه مسؤولیت سنگینی است/////